2011-07-21

¡Adios!

Lo siento mucho pero voy a dejar de escribir en este blog. No lo voy a borrar para que sigáis comentando. Si queréis ver otro blog que si actualizo haced clic aquí. ¡¡Adios!! Barkatu baina ez dut blog honetan gehiago idatziko. Bainan ez dut borratuko zuek iruzkin gehiago sartzeko. Nahi baduzue ikusi beste blog bat egin clic emen. ¡¡Agur!!

2011-06-16

Lehen Gizakia eta Homo Sapiens

Kaixo guztioi!
Ingurunean ni, Sara, Altanchimeg, Cesar eta Unaiek lan bat egin dugu.
Emen klik eginez aurkituko duzue, espero dut zuen gustokoa izatea:

2011-06-02

Gabriel Celaya

Gabriel Celaya cumple su centenario y para saber un poco mas sobre el, he creado un glog.

2011-05-26

VIGILANCIA EN EL USO DE INTERNET

A mi me parece muy bien lo de vigilar a los niños cuando estén en Internet, pero esa vigilancia debe llevarse a cabo con sensatez. Quiero decir que los padres deben tener en cuenta que los niños ahora tienen más conocimientos sobre los ordenadores y que tienen que dejarles un cierto margen de libertad y darles confianza. Al fin y al cabo, en la confianza mutua reside la responsabilidad.

¿Cómo va a sentirse un niño al que se está vigilando permanentemente? ¿Qué puede pensar una persona, aunque sea de corta edad, a la que se está observando de forma continua lo que hace o deja de hacer delante de un ordenador? Si los padres están todo el día pendientes de los niños pues seguramente se agobiaran.

Pondré un ejemplo para que se entienda mejor lo que quiero decir. A la gente de nuestra edad, adolescentes y preadolescentes, nos gusta mucho utilizar las redes sociales para comunicarnos con nuestras amistades. En esas conversaciones, generalmente, no siempre, expresamos cosas de forma ligera y a nuestra manera, no pretendemos ni hacer trabajos nio escribir discursos, son nuestras cosas. Pero si nuestros padres estuvieran leyéndolas, simplemente, no podríamos escribirlas. Y para eso necesitamos privacidad, lo mismo que nosotros no leemos las cartas ni los correos que son para nuestros padres.

Para finalizar, me gustaría decirles a los padres que si no están satisfechos, si tienen alguna sospecha, si creen que navegamos por lugares dudosos o inseguros, que hablen con nosotros, que participen más en nuestras actividades y que aprendan a confiar en sus hijos, lo mismo que nosotros confiamos en ellos, que para eso son nuestros padres… y les queremos.

2011-05-12

Alfombraren azpian

Bi aste igaro eta gero berriro gertatu zen, alfonbraren azpian zerbait zegoen. Ez dakit zer izango zen, baina beti dena hankaz gora usten zuen. Momentu batean, poliki poliki... harrapatu nuen! Sagutxo bat zen, sagutxo txiki bat eta hain txikia zenez, gazta zatitxo bat eman nion. Gero ideia bat izan nuen, nire maskota izatea! Kaiola batean sartu nuen eta janaria eman nion. Hurrengo egunean desagertu egin zen edo hobeto esanda, ihes egin zuen!! Nola? inork ez daki. Hori uste nuen, baina ordu bat pasa eta gero... Aaaaaa!!! Entzun zen. Garrasiari jarraitu eta nire bizilagunaren atera iritsi nintzen, atea ireki eta nire bizilagunak garrasi egin zuen: - Laguntza!! Arratoi bat!!- nire bizilaguna aulki batean igota zegoen, hau farregurea sartu zitzaidan! Sagutxoa hartu nuen eta nire bizilagunak eskerrak eman zizkidan.

2011-04-15

Munduko familien jakiak

Uste dut hobe dela dirua gastatzea jaki osasuntzuetan. Eta diru gehien daukan jendeak zerbait eman ahal diote behartsuei. Gehien gustatu zaidan familia Mexikokoa da eta gustatu ez zaidana da AEBko familiak ez dutelako gastatzen dirua ondo baizik eta osasuntsu ez diren jakietan. Denok ahal dugu erosi edo gastatu gure dirua akietan, baina beti osasuntsuak izatea eta sobratzen bazaigu dirua Txadeko familia edo edozein behartxu familari eman(dena ez noski).

2011-04-08

Mutil miresgarria

Ahots batek galdetu zuen: -Hura al da? Ni urduri negoen, zeiena izango zen ahots hori? Begiak ireki eta...Ara! Bi maitagarri! : - Seguru zaude? Hura da?- esan zuen txikiak- Bai. Esnatu mutiko!! - Zer nahi duzue?- galdetu nuen- ezer ez, bakarrik zatoz gurekin. Ni, isil- isilik, beraien atzetik joan nintzen. Momentu batean gelditu ziren: - Ementxe da, sartu eskua- agindu zidaten. ni eskua sartu eta hara beste toki batean nengoen. Dena grisa txuria eta beltxa zen, ez zitzaidan gustatzen leku sineztezin hori eta esan nien maitagarriei: -Etxera bueltatu nahi dut! - Ezin duzu! Bestela, zein lagunduo digu gure etxailea irabazten? - Ni ez! Aio!- eta sartu nuenean eskua, berriro, ohean nengoen. Azkenean, ohean! eta dembora gutxira lo hartu nuen.

2011-03-31

Dale un stop al maltrato

En la cruel realidad hay mucha gente que se divorcia por que dejan de gustarse y hay veces que los hombres no se quedan sadisfechos. Por ello matan a su expareja maltratando la y haciendo mas barbaridades como estas. Algunas personas creen que eso les satísfara. Pero, en realidad, luego se arrepienten de haberlo hecho. A todas horas hay un hombre maltratando a una mujer. A parte que nosotras las mujeres, trabajamos tanto como los hombres o mas y luego, con que nos lo pagan algunos? Maltratando. Nosotras podemos parar esta locura, el maltrato no durara para siempre! Por eso, juntas podremos vencer al maltrato!!

2011-03-29

Kaixo irakurle maiteok! Asmatzen baduzue fondo berria jartzearen zergatia, saritxo bat emango dizuet! 3.hiruilabetean saria emango dut. Baina parte artzeko apirilaren 17a iritxi baino lehenago jarri behar duzue zuen erantzuna! Animo eta parte artu!

2011-03-18

El incendio que arraso con todo

No podia creer lo que estaba viendo. Esa carta, la carta que acababa de recibir... Era la que iba a cambiar toda mi vida.En ella se leia esto:" Buenas, Laura: ¡Te damos la gran noticia! de que ha sido aceptada en el casting 1. Para asistir, debe ponerse algo que le de movilidad y tendra que acudir al salon de actos de San Sebastian. Mucha suerte, El director" Y es que de lo emocionada que estaba; no podia parar de dar brincos! Mañana voy a demostrar si valgo para ser actriz! Tal como ponia en la carta, me prepare un conjunto muy bonito a la par de comodo y estuve ensayando el guion toda la noche hasta que se me empezaron a cerrar los parpados y no pude continuar. Al dia siguiente acudi al salon de actos y es que por muchas veces que haya ido a aquel lugar me sigue marabillando como el primer dia. Todo fue genial hasta que de repente... ¡LA ALARMA DE INCENDIOS SONO! Adios a mi carrera, me deccia, mientras salia del edificio. Ya no me importaba nada porque mi maravilloso sueño se habia comvertido en pesadilla. ¿Seria el fin de mi sueño?

2011-03-10

Altxor lapurtua

Sineztezina, baina hala zen: hor geuden gu, pirata horien atzetik. Baina, hasiko gara hasieratik. Ni, Josefina, eta nire laguna, Asier, eskolan geunden. Gaur aita guztiek bere lanari buruz hitz egin behar dute eta nire aita etorriko da. Nire aita pirata da eta ez daki nola hitz egingo duen bere lanari buruz(espero dut xelebrea ez izatea). Urduri nengoen nire aita berandu iritsi zelako: -Kaixo, neska-mutilok- itxi nituen begiak ez ikusteko aita, baina dena nik espero nuen baino askoz hobeto egin zuen. Gero niregana etorri eta esan zidan:
-Josefina, gaur altxorra lapurtu didate eta lagundu behar didazu. -Bai noski, kapitaina jauna- erantzun nion. Asierrekin topatu eta galdetu nion ea nirekin nahi zuen etorri:
-Artaleak falta izan, Josefin? Nola joango naiz zurekin?
- Lasai, mutiko, ez baduzu nahi, ez etorri. Baina, abentura asko galduko dituzu!
Eta alde egin nuenean, nire atzetik joan zen. Nire aitaren itsasontzian geudenean galdetu nion aitari:
-Kapitaina, ama etorriko al da?
- Ez, Josefin, ama etxean geratuko da.
Azkenean alde egin genuen eta portua pixkanaka-pixkanaka txikitzen ari zen.
Egun batzuk pasat ondoren, irla iritsi ginen eta aitak esan zuen:
- Irla honetan altxorra dago, lehenengo aurkitzen duena altxorraren %10a berarentzat izango da! Asier eta ni pentxakor geratu ginen, eta altxorra aurkitzen bagenu? Baina, horretarako bilatu behar da. Irla horretan sartu ginen eta aitari mapa kendu geniola, altxorra bilatzera joan ginen. Bi pauso haurrera hiru eskuinera. Azkenean, mapa esaten zigun helmugara iritsi ginen. Gu bilaka eta bilaka ez genuen aurkitzen baina... Arrano pola, "X" bat! hor zulo bat egin eta altxorra aurkitu genuen!! Azkenean, etxera! eta gainera diru dezenterekin. Baina gero pirata batzuk agertu eta altxorra kendu ziguten. A ze bihotz beltzak:
-Asier, zuk alde honetatik ni besteatik altxorra berreskuratu behar dugu!- eta horrelaxe egin genuen.
Orain badakizue piraten atzetik joatearen zergatia. Azkenean, lur jota gelditu nintzen.
Asier eta ni agur esan genion altxorrari eta itsas ontzira joan ginen:
- Kapitaina, altxorra eskutik joan zaigu- esan nion aitari- Bost asola altxorra etxera joan behar zarete. Etxean amari esan nion:
- Ama, hurrengoan etorri behar zara.

2011-02-16

La puerta a la desesperación

Estaba cansada, casi agotada, y el camino que todavía me quedaba por recorrer parecía muy largo para mis escasas fuerzas... Estaba haciendo el camio de Santiago, para llegar a la catedral. En el camino se me agotó la comida y como he dicho antes, estaba casi agotada. Mas adelante, según mi mapa, había un bar y por supuesto queria llegar a aquel bar. Lo malo es que estaba a unos 12km andando y se me agotaban las bebidas. "Eso me pasa por ser cabezona" me decía constantemente a la cabeza y es que si no hubiera sido tan cabezona, iría en compañia y no sola. Ya no había vuelta atrás. Debía continuar, apenas sin energia, pero debía continuar; sino no llegaría a mi destino. Unos pasos mas y ... Llegue al punto donde me idicaba el mapa, pero ahí no había nada. Ya estaba desesperada, las gotas de sudor me resbalaban por las mejillas.¡NO! gritaba con desesperación, ¡no puede ser! Y desperté en el autobús que había cogido para empezar mi aventura. Pero claro, al haver tenido aquella pesadilla ¿cómo iba a tener el valor de continuar?

2011-02-09

Kaximioren arrosa

Kaximiro bizikletaz kaletik zihoanean, Ernestinak ikusi eta agurtu zuen. Baina Kaximiro ez zen konturatu. Kaximiro zerbait nabaritu zuen baina ez zion kasorik egin eta aurrera arraitu zuen. Ernestinak, kaximirok kasorik egin ez zionez, haserretu egin zen.Eta,hasi ze pentsatzen:"Zertarako agurtu, gero itsu horrek kasurik ez egiteko?" Hurrego egunean, beti bezala, kaximiro buelta bat ematera joan zen eta Ernestinarekin topo egin zuen: - ¡Egun on Ernestin!- Ernestinak ez dio kasorik egiten eta alde egiten eta alde egiten du. Gauean kaximirok arosa bat hartu eta beraren etxera joan zen. Atean utzi zion arrosa mesu batekin, maitagarria ezta? Hurrengo egunean, kasimiro Ernestinarekin topo egin zuen eta Ernestinak musu bat eman zion. Maitasuna maitagarria da, ezta?

2011-02-03

¡Feliz cumpleaños Maren!

Hola maren, por fin a llegado tu cupleaños! Te estas haciendo mayor y hay que reconocerlo. Pasatelo muy bien en tu cumple y espero que te traigan muchos regalitos. Muxux, Laura